Paola Tuin (iswm rik vanboeckel) wint de enige echte virtuele rita hovink / de 4 mei oorlogs en vredes trofee op pomgedichten.nl

**PAOLA TUIN (iswm rik vanboeckel) wint de enige echte virtuele rita hovink trofee / de 4 mei oorlogs en vredestrofee op pomgedichten.nl**

er zijn van die dagen dat ik zo ontzettend trots ben op mijn eigen site – op 4 mei houd je geen wedstrijd op 4 mei is hoe dan ook leed aan de orde van de dag. persoonlijk leed bezongen door de te vroeg overleden rita hovink of ….. wereldleed en dat is dan vooral natuurlijk oorlogsleed – bezongen in het wereldlied – sag mir wo die blumen sind – in wereld beroemde vertolkingen door dietrich, door sven ratzke, door ute lemper – uitgedrukt in die wanhopige en zo rake en zo actuele vraag – wann wird man je verstehen?

sinds gisteren namiddag voeg ik aan de – wann wird man je verstehen – opsomming PAOLA TUIN toe die ik dank zij rik van boeckel in een prachtig rauw meeslepend liederen programma zag optreden – te Katwijk aan Zee – de rauwe randen en de rouwranden vertolkend van het thema oorlog en vrede – in een overwegend brecht/eisler/weil programma en eindigde met Dietrichs wereldberoemde legendarische vredessong song. eminente pianobegeleiding niek van der meij en percussie en toneeltekst ‘ónze rik’. op 4 mei wil je eigenlijk alleen maar van de vrede horen – katwijk aan zee één vlaggenparade – en dan daarbij het hierboven beschreven prachtprogramma en die prachtvertolking door Paola – ik was blij te katwijk te zijn gisteren. dank jullie wel.

trots ben ik op de dichters die zonder uitzondering troostrijke of pure vredeswensgedichten inzonden. dank jullie wel. ze zullen mij het niet kwalijk nemen dat ik hieronder voor één keer met een enkel woord hun teksten aanprijs – en de wedstrijd de wedstrijd laat.

Dank aan Antony Oomen – die stilstaat in een zeer kort gedicht bij de struikelstenen, bij een struikelsteen – nooit meer – nooit meer – in stilte dacht.

Dank aan Erika de Stercke met haar herhaalde wensregel dat de doden zullen rusten. de mensheid in schaamte beschreven.

Dank aan Cartouche die gelijk aan Rita Hovink troostrijk een geliefde toespreekt – het leven in zekere zin beperkt tot een relatie van lief en leed met daarin – kleine en grote oorlogen, het woord ‘ onverlaten’ van een poëtisch diepe dimensie voorziet – het laat me niet alleen tracht te voorkomen.

Dank aan Vera van der Horst die schrijft zoals moeders horen te spreken – zij die het leven doorgeven en het verloren zien gaan – met woede en gelatenheid en met een zekere machteloosheid – de ellende van oorlogsleed – het teveel in de wereld – vervloekend – omdat het overal om ons heen de kop opsteekt en daarmee de onwaarachtigheid van een te goedkoop uitgesproken mantra – dat het nooit meer mag gebeuren – blootleggend.

Dank aan Rik van Boeckel die mij attendeerde op het prachtprogramma in Katwijk aan Zee – de oorlogs en vredessongs vertolkt door Paola Tuin in een poëtische tolstoj omlijsting door Rik.

Dank aan Rob Mientjes die in zijn teksten het persoonlijke – het herdenken van mensen die hem erg na stonden – over laat vloeien in het grote herdenkingsmoment – om samen even alleen te kunnen zijn – en om zo samen te kunnen zijn. een ragfijn en oprecht woordenspel.

Dank aan Ien Verrips die troostrijke woorden bij het verliezen en het verlies in het algemeen schrijft – al weet de dichter dat alles tijdelijk is – ook de woorden van troost –

Dank aan Frans Terken die stilstaat bij het eerste wereldoorlogleed met de beroemde klaprozen en ook bij rita hovink stilstaat die in al haar liefdesleed de bitterheid niet toelaat en woorden van hoop en liefde bezingt zoals frans de kracht van de liefde weet te leggen in de woorden van zijn gedicht: een pleidooi voor de liefde.

dank aan Anke Labrie die het verdriet in woorden zo klein tracht te laten zijn dat er heel weinig van overblijft – een onmogelijke poëtische missie – hoe kleiner hoe groter het verdriet. hoe meer alleen de pijn te dragen. mooi.

Antony Oomen – nooit meer, denk je stil nooit meer
Erika de Stercke – dat de doden kunnen rusten
Cartouche – na elke grote oorlog vele kleine
Vera van der Horst – met een beschouwing en een gedicht
Rik van Boeckel treedt op in OORLOG en VREDE – Alleen ben ik iemand vol liefde en zonder verdriet…
Rob Mientjes – Laat me samen alleen zijn…
Ien Verrips – zullen we samen drinken op de toekomst….
Frans Terken – tot in de velden rondom klaprozen
opengaan…
Anke Labrie – zei alleen gaat het een beetje…

wie wint de enige echte virtuele rita hovink trofee op pomgedichten.nl? in tijden van mei, oorlog, verlies – dan maar door alles heen met rita – vroeger zou je smartlap zeggen – nu zeg je – tot op het bot – de glimlach bezongen als pure parodie – soms moeten we even alleen – dat geldt ook de dichters – gaan we weer eens samen huilen op de pom en lekker over de top? u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 8 uur. stuur in op het u bekende gmail. com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

samengevat

ik ga er vandoor
ik moet nog schrijven
kloppende gedichten schrijven

misschien moet alleen de dag genoemd
zodat ik later weet wanneer het was
we dronken thee in de winter
de dikke jassen weet ik nog
in je huis de verwondering

ach wie denkt niet terug
aan die onvertaalbare nachten
zoals het zong van de liefde
en als het ware uit zich zelf
poëzie ontstond

pom wolff